Kıraç'ın Gariban ve Zavallı Kadınları ve Şehirli Kadınlar
Aylık olağan "Bir laf edeyim, iki gün konuşulayım, küfürümü yiyeyim, primimi yapayım" röportajını bu ay da aksatmayan Kıraç'ın bu ayki saçmalama hedefinde tabii ki kadınlar var. Çünkü neden olmasın? Kadınlar üzerinden gündem yarattığında kısıtlı bir bilinçli kadın grubunun tepkisini alır, geri kalan bütün erkek yalakası kadınları ve sığırsoyu erkekleri arkana alırsın.
Gönderiyi şuraya bırakalım, üzerine biraz konuşalım:
1) Kadın duygusal değildir
Kesinlikle. Kadın hem duygusal hem fiziksel olarak erkeğin çok daha üzerinde bir güce sahip. Tamam da kadınlar çiçektir, böcektir, narindir, hassastır geyiğini biz çıkartmadık ki. Kendisini aşırı odunlardan sıyırmaya çalışan nazik odunların uydurması bu.
2) Boşanan kadın 3 ayda toparlanıyor, erkek dağılıyor.
Kadınlar hiçbir ilişkisini, ilişkisi bittikten sonra bitirmiyor. Yürütebileceği yere kadar yürütüyor ve ilişkiden en içi rahat çıkan da kadın oluyor. Bunun aksi bir çok örnek de mevcut. Yıllarca süren ilişkileri bittiğinde 3 ay içinde evlenen erkekleri bu tespitin neresine koyalım?
3) Sen artık gömlek ütüleyen, yemek yapan kadın var mı zannediyorsun? Onların hepsi geçmişte kaldı. Onlar gariban kadınlardı. Eski, zavallı kadınlardı. Şimdi kadınlar öyle değil maalesef.
İşte işler bu cümleden sonra klasik bir Kıraç röportajı halini almaya başlıyor. Cümlenin kelime seçimlerinden bile ne kadar aciz bir düşünce olduğu belli. Öncelikle ev işlerine düşkün domestik kadınları zavallı ve gariban görüyor. Yani ev işleri yapan kadınlar zavallı ve gariban. Şimdi bu cümlenin devamında bir "Bırakın evi bok götürsün" feminist mottosu bekliyoruz haliyle ama hayır. Zavallı ve gariban olmamak kadının eksikliği oluyor. Sen Kıraç kuluna reyting eyle ya rabbim, saçmaladıkça saçmalıyor.
4) Kendileriyle ilgili bir yorum yapıldığında hemen başlıyorlar: “Kadın temizlik mi yapsın, çocuğa mı baksın, yemek mi yapsın?” demeye. Çocuklara yabancı dadılar bakıyor. Hafta sonu kahvaltıcılar tıklım tıklım. Şehirli kadın çocuk bakmayı geçtim, evde kahvaltı bile hazırlamıyor.
Çünkü biz dünyaya erkeklerin götünü toplamak için geldik. Aksi bir hayatı düşünmek, istemek eleştirilmemiz için yeterli bir sebep ama unutmayın ki eğer Kıraç Bey'in sözlerine uyup kendimize çeki düzen vermek istersek zavallı ve gariban oluyoruz. Öncelikle hala böyle kadınlar mevcut hatta köyde falan değil baya şehirde yaşıyorlar. Canınız böyle kadınları istiyorsa buyurun onlarla tanışın, evlenin, gömleğiniz ütülensin, kahvaltınız hazırlansın, çocuklarınıza bakılsın. Bu düşünce yapısında olmayan kadınlar zaten azınlık ve zaten hemcinslerinden sürekli ayar yiyor. Gidin bulun kendinize erkek yalakası kadınlar bütün gün televizyon başında meyve yiyerek "şehirli kadın" çekiştirin. Zaten eleştirdiğiniz kadın grubundan birisiyle isteseniz de beraber olamazsınız, sizi zerre umursamazlar. Böyle bir kadını bu düşünce yapısıyla elde etmeniz zaten mümkün değil e o zaman derdiniz ne? Neden bütün kadınlar size kul köle olmaya hazır olmak zorunda? Neden her kadından bir cefakar Türk Kadını profili bekliyorsunuz? Evli barklı adamsın sana ne artık kimin kime ütü yaptığından, kahvaltı hazırladığından? Bir de ne hakla bütün erkekler adına konuşabiliyorsun? Gören de her erkek bunun gibi sığır sanacak. Hayır, azınlıkta da olsalar eşinden bunları beklemeyen erkekler de var, eşiyle birlikte temizlik yapan, yemek yapan ve bunu "yardım" görmeyen erkekler de var. Sen sırf penisin var diye herkes adına konuşma hakkını kendinde nasıl bulabiliyorsun? O penisinle "ideal kadın"ı nasıl dayatabiliyorsun bir de üstüne kendi "ideal kadın" tanımına uymayan kadınları nasıl eleştirebiliyorsun? Bu ne hadsizlik?
5) Bence artık evlilik kurumu çok ciddi tehlikede. Belki de beş-on yıl sonra artık kimse evlenmeyecek. Evliliğin yakın tarihte yasalar bazında ortadan kalkacağını düşünüyorum.
Bizim anneannelerimizin, babaannelerimizin döneminde 30-40 yıllık evlilikler çok normaldi çünkü kadınların ekonomik özgürlüğü yoktu, olsaydı bile boşanmış bir kadın olmanın toplumda yarattığı baskıyı hiçbiri kaldırmak istemiyordu ve berbat evliliklerini seve seve sürdürdüler. Annelerimizin döneminde ise işgücüne katılım arttı, ekonomik özgürlük arttı, "boşanmış kadın" imajı biraz daha yumuşadı ve boşanmalar arttı. Bizim dönemimizde ise artık 5 yıl evli kalana madalya takılacak düzeye gelindi çünkü kadınların artık evliliği sürdürmek için maddi bağı ya da "Elalem ne der" kaygısı gittikçe azaldı. Her nesilde toplum algısı değiştikçe ve kadının ekonomik özgürlüğü arttıkça boşanmalar da artacak.
Eğer evlilik, kadının erkeğe ekonomik bağımlılığı ve toplum baskısı üzerinden yürüyen bir kurumsa zaten bitmeye mahkum. Kadınları erkeklere bağımlı hale getirerek evlilik kurumunu yürütmeye çalışmanın kime ne faydası var? Aile kavramı kadının ezilmesi üzerine kuruldukça o da çökecek. Peki neden hiç evlilikte erkeklerin nasıl davranması gerektiği tartışılmıyor? Neden kadınlar evliliklerini yürütmek için ekonomik bağımlılıktan başka bir sebep bulamıyor? Kadının ev işlerine ilgisini, çocuk bakımına katkısını konuşana kadar neden "Erkekler ilişkiyi nasıl yürütmeli" tartışılmıyor? Hala kadınların yapmadıkları üzerinden boşanma oranı, çöken aile yapısı, evlilik kurumunun çöküşü tartışılırken erkekler bitişte bile sorumluluk alamıyor?
Boşanan kişilerin toplumdaki baskısı azalsa da boşanmış ebeveynler hala bir tabu. Hala boşanmış ailelerin çocuklarına öksüz yetim kalmış gibi davranılıyor oysa ki her evliliği süren aile çocukları için sağlıklı bir büyüme ortamı sağlayamıyor. Sorunlu bir evliliğin içinde büyüyen çocukların boşanmış ailelerin çocuklarına göre daha "şanslı" olduğunu sanan beyinsizler ne zaman iyi bir boşanmanın kötü bir evlilikten daha iyi olduğunu kavrayacak? Boşanmış ebeveynlerin sağlıklı bir ilişki kurmaları bile tabu. Çocukları için belirli bir arkadaşlık seviyesi kurup düzgün bir ilişki yürütmeye çalışan aileler "godoşluk" ve "genişlik" ile yaftalanmaya devam ediyorlar. Çünkü iki kişinin kişisel egoları çocuklarının gösterisine birlikte gitmek ve çocukları için özel bir anı birlikte paylaşmaktan daha önemli olmak zorunda. Boşandılarsa ve ortada çocukları varsa kanlı bıçaklı olmalı, asla da birbirlerinin yüzüne bakmamalılar. Bu ne genişlik?
Evlilik dediğiniz şey birbirinden bağımsız pek çok ilişkinin birlikte, sağlıklı bir şekilde yürümesi demek. Öncelikle sevgilisiniz, sonra ev arkadaşısınız, aynı zamanda bir finansal ortaklığınız var, bunun dışında bir de çocukla birlikte gelen iş ortaklığınız var. Tüm bunların dışında aynı zamanda da en yakın arkadaşsınız. İnsanlar bunların bir tanesini yürütemeyip kanlı bıçaklı oluyorlar bütün bunları eşit derecede beslemek, hepsine ayrı özen göstermek ve eşit yürütmek o kadar da kolay değil ama bunu yürütmek için illa birinin birine bağımlı olması, birinin diğerinden daha güçsüz olması hele ki ekonomik bir üstünlüğü olması gerekmiyor. Aksi halde bu evlilik bir ikili ilişkiden çok ikili işkenceye döner. Bundan sonra evlilikler sadece ikili ilişkinin kalitesine, verilen emeğe, anlaşmaya göre yürüyecek. Kabullenin ve sığırlar olarak kendinize çeki düzen verin. Kimse sizin elinize bakarak kendisini berbat hissettiği bir ilişki içinde yaşamak zorunda değil.
Bu yorum bir blog yöneticisi tarafından silindi.
YanıtlaSil