Okan Bayülgen'in Gerzek Adamları
Daha Kıraç'ın Gariban ve Zavallı Kadınları'nı atlatamamıştık ki bir de Okan Bayülgen'in Gerzek Adamları çıktı. Toplumsal cinsiyet rolleri hep kadınları vuracak değil ya.
Kimdir bu Okan Bayülgen'in Gerzek Adamları? Bu adamları gerzek yapan şey çok basit; Çocuklarıyla oyun oynamak, ilgilenmek. Evet evet toplumsal cinsiyet rollerinde artık siz de çok basit bir hareketinizle hakarete maruz kalabiliyorsunuz beyler, hoşgeldiniz. Başta biraz afallıyorsunuz "Ne alaka lan?" diye ama zamanla alışırsınız, üzülmeyin.
Okan Bayülgen'e göre erkekler aslında çocuklarıyla oynamak falan istemiyor, bariz rol yapıyorlar ve sahteler çünkü erkeğin doğasında çocukla ilgilenmek yok. Neden olsun ki? Sonuçta aslanda, kaplanda falan böyle şeyler yok dolayısıyla insanda da olamaz. Hmmm demek doğadan referans vererek bu konuyu çok rahat halledebiliyoruz. O zaman penguenler? Dişi penguen yumurtladığı zaman sürünün diğer dişileriyle birlikte ava giderken kuluçkaya erkek penguen yatıyor. Erkek denizatları dişisinden aldığı yumurtalarla hamilelik sürecini tamamlıyor. O zaman şey yapalım, hamile kaldığımızda erkeklere verelim onlar kalan hamilelik süreci tamamlasın, sonuçta doğada böyle. Doğaysa bu da doğa sadece aslana kaplana bakmamak lazım.
Gerçek, samimi erkekler kimlerdi peki? Okan Bayülgen ve neslinin babaları. Sonuçta onlar hiç bu numaralara girmediler, çocuklarıyla oynamadılar hatta sevdiklerini bile göstermediler sonuç olarak milyonlarca tramvatik sayko yaratıp çoktan öldüler. Bu babalar "samimi olarak" içlerinden gelmediği için çocuklarıyla ilgilenmezken ne ilginçtir ki haklarındaki en büyük klişe de "Uyurken sevmek" yani aslında bu babalar içlerinden çocuklarını sevmek istiyor, sevgilerini göstermek istiyor ama bundan çocuğun haberi olmasın diye onları uyurken seviyor. Eee demek ki bu "Yaradılışta yok" hikayesi bizzat kendi örnek gösterdiği nesille zaten çürüdü.
Erkeklerin üzerine özellikle de baba olduktan sonra büyük bir "ciddiyet yükü" biniyor, hala insanlar çocuklarıyla ilgilenen babaların çocukları tarafından otoriter görülmeyeceğini dolayısıyla da saygı duyulmayacağına inanıyor ve erkeklere çocuklarına sevgi göstermemesi, sert olması gibi saçma sapan bir misyon yükleniyor. Bunu özellikle de anneler çok fazla yapıyor ve kullanıyor.
Kadınlar anne olduklarında aşırı şefkatli ve ilgili rolünü üstlendiği için korkulan ve disiplini sağlayan kişi rolü babaya kalıyor. Sonuç olarak da babalar hiç bilmedikleri konulara karşı olan, sadece para istenen, korkulan kişi olarak hayatlarına bir gün bile içinden gelerek çocuğunu sevememiş olarak devam ediyor.
Erkekler içlerinden gelmediği için çocuklarına ilgi göstermiyor değiller, toplum onlardan fazlasıyla ciddiyet ve sertlik bekliyor. Bu sadece babalık konusunda da değil ancak çocuğuyla ilgilenen babalar Okan Bayülgen'in de belirttiği gibi toplumda fazlasıyla itibarsız. Buna çoğu zaman anneler de çanak tuttuğu için elimizde sevip de gösteremeyen bir erkek, babasının onu sevmediğini düşünen bir çocukla kalıveriyoruz. Sırf "Otoriter baba" rolünü daha iyi oynayabilsin diye iki kişiyi birden sevgisiz bırakıyoruz. Özellikle erkek çocuklarına karşı bu sert baba rolü daha da keskin, kız çocuklarıyla biraz daha haşır neşir olabilen babalar iş erkek çocuklarına gelince o rolün hakkını sonuna kadar vermek zorunda hissediyor kendisini çünkü aynı zamanda da örnek olmak zorunda. Çocuğuna "Doğru baba nasıl olunur?"u göstermeli ki bu rol ilelebet devam edebilsin.
Peki ilgi göstermedikçe, sert baba rolüne devam ettikçe çocuğunun gözünde bir saygınlık kazanıyorlar mı gerçekten? Asla, alakası bile yok. Bu "Çocuklarıyla ilgilenen gerzekler" nasıl ortaya çıktılar zannediyorsunuz? Babalarının kendilerine olan tavırlarından nefret eden erkek çocukları, kendileri baba olduğunda tam tersi içlerinden geldiği gibi davranmaya başladılar. Çocukların üzerinde doğru bir izlenim bırakmış olsalardı zaten yeni nesil ilgili babalar hiç ortaya çıkmaz, bu rolü sonuna kadar sürdürürlerdi.
Çocuklarıyla ilgilenen babalar kendi konfor alanlarından çıkmayı başaran erkekler. Toplum ondan aksini beklerken ve aksi de kendisi için gayet rahatken ilgilenmeyi, oyun oynamayı, parka götürmeyi tercih ediyorlarsa bu zaten içlerinden geldiğinin en net kanıtı. Yoksa kim niye bu rahatı bırakıp numara yapmaya çalışsın? Kime yaranacak? Okan Bayülgen eskiden zeki bir adamdı kendi kurduğu cümlede hem erkekleri içlerinden gelmediği halde numara yapmakla suçluyor hem de bu erkeklerin toplumda saygı görmeyeceğini söylüyor. Burada amaç ne o zaman? Saygınlığını yitirecek rolü yapıp karşısında edindiği kazanç ne?
Toparlarsak klasik sevgi göstermeyen babalar bunu içlerinden gelmediği için değil toplum onlardan bunu istediği için zamanında yapmış, yaptığı çocuklar bundan olumsuz etkilenmiş ve kendileri baba olduğunda aksini uyguluyor. Okan Bayülgen baba olduğunda içinden çocuğuyla oynamak, çocuğuna sevgisini göstermek gelmemiş olabilir ama bunu kalkıp bir cinsiyete atfetmek, doğrusu nedir söylemek kendisinin çok da haddi değil. İş buradan baktığınızda biraz kötü baba olmasının faturasını cinsiyetine çıkarmış gibi duruyor. Ben erkeğim, erkek böyledir, yaradılışta yok çoğu konu için güzel bir kaçış yolu ama konu toplumsal cinsiyet eşitliğine gelirsekerkekler sırf kendilerinden bekleneni verebilmek için hayatlarının en güzel zamanlarını çocuklarını sevmek yerine sert durmaya çalışarak heba etmesin. Hayatlarında bir kere belki iki kere yaşayacakları bu zamanları "saygınlık" uğruna harcamasın, içlerinden geldiği gibi çocuklarıyla oynayıp yuvarlansın. En fazla "ideal erkek" derler.
Kimdir bu Okan Bayülgen'in Gerzek Adamları? Bu adamları gerzek yapan şey çok basit; Çocuklarıyla oyun oynamak, ilgilenmek. Evet evet toplumsal cinsiyet rollerinde artık siz de çok basit bir hareketinizle hakarete maruz kalabiliyorsunuz beyler, hoşgeldiniz. Başta biraz afallıyorsunuz "Ne alaka lan?" diye ama zamanla alışırsınız, üzülmeyin.
Okan Bayülgen'e göre erkekler aslında çocuklarıyla oynamak falan istemiyor, bariz rol yapıyorlar ve sahteler çünkü erkeğin doğasında çocukla ilgilenmek yok. Neden olsun ki? Sonuçta aslanda, kaplanda falan böyle şeyler yok dolayısıyla insanda da olamaz. Hmmm demek doğadan referans vererek bu konuyu çok rahat halledebiliyoruz. O zaman penguenler? Dişi penguen yumurtladığı zaman sürünün diğer dişileriyle birlikte ava giderken kuluçkaya erkek penguen yatıyor. Erkek denizatları dişisinden aldığı yumurtalarla hamilelik sürecini tamamlıyor. O zaman şey yapalım, hamile kaldığımızda erkeklere verelim onlar kalan hamilelik süreci tamamlasın, sonuçta doğada böyle. Doğaysa bu da doğa sadece aslana kaplana bakmamak lazım.
Gerçek, samimi erkekler kimlerdi peki? Okan Bayülgen ve neslinin babaları. Sonuçta onlar hiç bu numaralara girmediler, çocuklarıyla oynamadılar hatta sevdiklerini bile göstermediler sonuç olarak milyonlarca tramvatik sayko yaratıp çoktan öldüler. Bu babalar "samimi olarak" içlerinden gelmediği için çocuklarıyla ilgilenmezken ne ilginçtir ki haklarındaki en büyük klişe de "Uyurken sevmek" yani aslında bu babalar içlerinden çocuklarını sevmek istiyor, sevgilerini göstermek istiyor ama bundan çocuğun haberi olmasın diye onları uyurken seviyor. Eee demek ki bu "Yaradılışta yok" hikayesi bizzat kendi örnek gösterdiği nesille zaten çürüdü.
Erkeklerin üzerine özellikle de baba olduktan sonra büyük bir "ciddiyet yükü" biniyor, hala insanlar çocuklarıyla ilgilenen babaların çocukları tarafından otoriter görülmeyeceğini dolayısıyla da saygı duyulmayacağına inanıyor ve erkeklere çocuklarına sevgi göstermemesi, sert olması gibi saçma sapan bir misyon yükleniyor. Bunu özellikle de anneler çok fazla yapıyor ve kullanıyor.
annemin istemediği bir şey yapmak üzereyimdir— morty (@mortygang) 24 Ekim 2019
annem: baban hayır dedi
babam: neye
Kadınlar anne olduklarında aşırı şefkatli ve ilgili rolünü üstlendiği için korkulan ve disiplini sağlayan kişi rolü babaya kalıyor. Sonuç olarak da babalar hiç bilmedikleri konulara karşı olan, sadece para istenen, korkulan kişi olarak hayatlarına bir gün bile içinden gelerek çocuğunu sevememiş olarak devam ediyor.
Erkekler içlerinden gelmediği için çocuklarına ilgi göstermiyor değiller, toplum onlardan fazlasıyla ciddiyet ve sertlik bekliyor. Bu sadece babalık konusunda da değil ancak çocuğuyla ilgilenen babalar Okan Bayülgen'in de belirttiği gibi toplumda fazlasıyla itibarsız. Buna çoğu zaman anneler de çanak tuttuğu için elimizde sevip de gösteremeyen bir erkek, babasının onu sevmediğini düşünen bir çocukla kalıveriyoruz. Sırf "Otoriter baba" rolünü daha iyi oynayabilsin diye iki kişiyi birden sevgisiz bırakıyoruz. Özellikle erkek çocuklarına karşı bu sert baba rolü daha da keskin, kız çocuklarıyla biraz daha haşır neşir olabilen babalar iş erkek çocuklarına gelince o rolün hakkını sonuna kadar vermek zorunda hissediyor kendisini çünkü aynı zamanda da örnek olmak zorunda. Çocuğuna "Doğru baba nasıl olunur?"u göstermeli ki bu rol ilelebet devam edebilsin.
Peki ilgi göstermedikçe, sert baba rolüne devam ettikçe çocuğunun gözünde bir saygınlık kazanıyorlar mı gerçekten? Asla, alakası bile yok. Bu "Çocuklarıyla ilgilenen gerzekler" nasıl ortaya çıktılar zannediyorsunuz? Babalarının kendilerine olan tavırlarından nefret eden erkek çocukları, kendileri baba olduğunda tam tersi içlerinden geldiği gibi davranmaya başladılar. Çocukların üzerinde doğru bir izlenim bırakmış olsalardı zaten yeni nesil ilgili babalar hiç ortaya çıkmaz, bu rolü sonuna kadar sürdürürlerdi.
Çocuklarıyla ilgilenen babalar kendi konfor alanlarından çıkmayı başaran erkekler. Toplum ondan aksini beklerken ve aksi de kendisi için gayet rahatken ilgilenmeyi, oyun oynamayı, parka götürmeyi tercih ediyorlarsa bu zaten içlerinden geldiğinin en net kanıtı. Yoksa kim niye bu rahatı bırakıp numara yapmaya çalışsın? Kime yaranacak? Okan Bayülgen eskiden zeki bir adamdı kendi kurduğu cümlede hem erkekleri içlerinden gelmediği halde numara yapmakla suçluyor hem de bu erkeklerin toplumda saygı görmeyeceğini söylüyor. Burada amaç ne o zaman? Saygınlığını yitirecek rolü yapıp karşısında edindiği kazanç ne?
Toparlarsak klasik sevgi göstermeyen babalar bunu içlerinden gelmediği için değil toplum onlardan bunu istediği için zamanında yapmış, yaptığı çocuklar bundan olumsuz etkilenmiş ve kendileri baba olduğunda aksini uyguluyor. Okan Bayülgen baba olduğunda içinden çocuğuyla oynamak, çocuğuna sevgisini göstermek gelmemiş olabilir ama bunu kalkıp bir cinsiyete atfetmek, doğrusu nedir söylemek kendisinin çok da haddi değil. İş buradan baktığınızda biraz kötü baba olmasının faturasını cinsiyetine çıkarmış gibi duruyor. Ben erkeğim, erkek böyledir, yaradılışta yok çoğu konu için güzel bir kaçış yolu ama konu toplumsal cinsiyet eşitliğine gelirsekerkekler sırf kendilerinden bekleneni verebilmek için hayatlarının en güzel zamanlarını çocuklarını sevmek yerine sert durmaya çalışarak heba etmesin. Hayatlarında bir kere belki iki kere yaşayacakları bu zamanları "saygınlık" uğruna harcamasın, içlerinden geldiği gibi çocuklarıyla oynayıp yuvarlansın. En fazla "ideal erkek" derler.
Yorumlar
Yorum Gönder