Bitti… Zor oldu ama bitti

Bazen ne yaparsan yap olmuyor bazen… Unutamıyor, sevmeye devam ediyorsun herşeye rağmen ama bir anda bitiveriyor içindeki herşey,unutuyorsun aniden,unutmam lazım dediğin yasağını,birden.

Sen ne olduğunu bile anlamadan, dalganın kumu aldığı gibi gelip alıyor içindeki aşkı zaman denizi,seviniyor insan unuttuğuna,gerçekten. Mecburi ayrılıkların yanında isteli bir ayrılık sana daha yapılası,uygulanası geliyor diğerlerinin yanında. Seviniyor insan birgün uyandığında kalbinde birinin olmamasına. Kalbinin olması içinde birinin olması mecburiyetini taşımıyor zaten, gereksiz insanlar kürsüsünün verdiği kararla silinemedi kalbinden zat-ı muhterem, kendin sildin bilmediğin bir şekilde.

Aşk acısının reçetesi yazılmış zamanında; zaman ötesine geçemeyiz,senin ömrün de bu kadarmış. Zaten aşkın ömrü ne ola ki bünyede sevginin yanında, aşk dediğin görünce nefes kesilmesi,sevmekse nefes aldığın anların toplamı değil mi?

Evet,bitti… Zor oldu ama bitti. Hem de herhangi bir mecburiyet veya ahlaki bir engelin gölgesinde değil, kalbimden silinerek bitti.