Sensiz bir hayatım yokmuş ben onu anladım

Ön bilgi: Eşref gittiğinden beri ilk kez içiyorum ve şunu dinliyorum ve bu bir mektup.

1.5 yılda o kadar çok yer kaplamışsın ki ben bir yerden sonra senden öncesini unutmuşbulundum. Ara ara merak ettim sen yanımdayken sensiz halimi hatta bazen istedim,dönmek istedim. Alışık olmadığım bir şeyin tam ortasında bulmuştum kendimi bir anda bazen kaçasım geldi o mutluluktan.

Sense şimdi gittin,yoksun,ben sensiz hayatıma dönüverdim bir anda. Fikir aşamasındayken iyi olur, özlerim,biraz sensiz kalayım falan demiştim, artık nereden kapıldıysam sensiz daha iyi olacağım fikrine. Sensiz bok gibiymişim ben,sen gidince hatırladım. Özlenecek pek bir tarafı da yokmuş hayatımın.

Sen gittiğinde de gittikten sonra da hiç ağlamadım. Duygusuz muyum neyim ağzıma sıçayım. İçten içe çok özleyip ona buna güçlü görünmeye çalıştım o kadar. Bir de hayatımda hiç olmadığım kadar bencilleştim. Sen sonsuza dek benden ayrılma diye dualar ettim belki de ilk kez bu kadar içten dua ettim. Senin yerine başkaları gitsin, başkalarının canı yansın istedim belki de ama sen gitme, benim canım yanmasın istedim.

Hayatımda telefonu duymadığım için gün boyu vicdan azabı çektiğim nadir günleri yaşıyorum, he bir de sabah 7'de uyandırılıp küfür etmeden direk kalktığım günleri. Burdayken ne kızardım sana beni uyandırdığında, şirret pis tuvalet terliği bir hatun oluyordum o zamanlarda. Şimdi saati 7'ye kuruyorum bazen o saatte arıyorsun diye, itiraf et daha bir kere bile o saatte aradın diye küfür etmedim, hakkımı yeme.Ben senin sesinin bu kadar kıymetli olduğunu bilmiyordum mesela, ne güzel sesin varmış senin gittiğinde farkettim.

Yanımda olmaman çıldırtıyor beni ama daha da çıldırtan 14 ay daha yanımda olmayacak olman. Bir de pes etmekten korkuyorum ben, bu sürede bıkmaktan, bırakıp gitmekten, yorulmaktan korkuyorum. Kendime güvenemiyorum ben ama karşılığında bana güvenmeni bekliyorum.

Evet... Şu an ilk kez ağladım gittiğinden beri.

Beni bulduğunda ben öyle 1.5 yıl ilişki yürütecek, üstüne 15 ay bekleyecek,gittiğinde ağlayacak biri değildim ben ve inan şu an beni değiştirdiğin halimden çok memnunum. Belki de ilk kez kendimi insan hissettiğim içindir.

Sen yokken ben bütün gün uyumak istiyorum. Rüyamda sürekli seni görüyorum çünkü. Hatta geçen gün kızımızı bile gördüm nedense sarı saçlıydı yani en olmadı açık kumraldı. Makarnacının en üst katında oturuyoruz, o 4 yaşında falan, elimde bir telsiz. Kız özenmiş de almışız pazardan onunla konuşuyor bizle. O yaşta çocuğun evde tek başına ne işi varsa evde bırakmışız ama alt kattayız, cafemizde. "Anne çok sıkıldım aşağıya gelebilir miyim?" diyor, "Gel de parka gidelim" diyorum falan. Sonra Teoman-Tek Başına Dans'la uyanıyorum, alan kodundan tanıyorum artık o an içimden ne gelirse onu söyleyerek açıyorum, biraz da uyku sersemiyim. Benim içimden sana hep "Aşkım" diyesim geliyor, gereksiz bir Sinan Akçıl şarkısı olsa da, iki günlük bebeler bile birbirlerine dese de benim sana Aşkım diyesim geliyor. Çünkü sen yokken ben farkettim ki benim herşeye duyduğum aşk bitmiş, bir senin ve seninle yaşıyacağımız hayatın aşkı kalmış bende. Rüyamda çocuk görüyorum be el insaf. Ben hep vosvos, film galası falan görürdüm büyük rüyalarımda. İnsanın en büyük hayali bir kız çocuğu olur mu ki? Oluyormuş meğer.

İşin en kötü tarafı ne biliyor musun? Sen bunları hiç okumayacaksın. Çünkü lütfedip bir kere bile girmedin şu amına kodummunun bloğuna. Götsün oğlum ondan oluyor bunlar. Her neyse sen benim seni sevdiğimi biliyorsun, ben senin beni sevdiğini biliyorum, ikimiz de birlikte geçireceğimiz ortak bir hayat istiyoruz. Bunların üstüne ne söylenecek bir söz var ne de yazılacak bir şey. E ben bunu neden yazdım o zaman? Sadece içimi boşaltmak istedim çünkü ister inan ister inanma bütün gün konuştuğum tek kişi Rosa.