Daraldım laaan :@

İşten kovuldum okul da bitti haliyle bir boşluktayım, bomboşum be çok feciyim. Vahşileştim bir kere onu da bırak insanlıktan çıktım duş bile almıyorum bir yere gitmedikçe hani başlarda Eşref’e güzel görüneyim bari çabaları, düşünceleri vardı onlar da bitti saldım çayıra mevlam kayıra oldum yani.

Bütün gün gördüğüm insan sayısı sabit. Eşref, annesi, kardeşi… Kardeşiyle zaten muhabbet falan yok bilgisayar başında sürekli, ben de. Annesiyle falan konuşuyoruz sürekli onda da o konuşuyor ben dinliyorum yazık lan kadına hadi ben gene internet falan az biraz stres atıyorum, sosyalleşiyorum asosyalliğimle de onun bir Esra Erol’u var, bir STV’si bir de ben. O da hep aynı şeyleri konuşuyor içimi boğuyor hep sorunlar sorunlar yok evden nasıl çıkıcaz yok Eşref ne zaman askere gidicek “yaa ne bileyim beeen” diye bağırasım geliyor bazen, bağırmak dediysem öyle kavgalık bağırma değil ya isyan bağırması hani filmlerde “Hayııııııııııııııır” diye bağırırlar ya öyle.

Eşref geldiğinde zaten bilgisayar başından kalkmaz hadi hakkını yemeyeyim arada kalkar ama bir muhabbet falan yok zaten konuşacak bir şey de kalmadı ikimizin de günleri aynı monotonlukda seyrediyor, enteresan bir hareket yok.

-Bugün naaptın aşkım?
-Hiç,sen?
-Hiç

Hiçlikler içinde boğuldum, şu siteye girdim bunu yazdım, bu siteye girdim şunu yazdım, sözlükte takıldım, twitter’da tweetledim… öyle işte falan diyordum başlarda muhabbet olsun diye de o da sıktı artık.

Tek eğlencem internet açıyorum dizi izliyorum, twitterda takılıyorum, kötü sözlük’de takılıyorum falan öyle atıyorum sıkıntımı. Atmak da denemez yani üstünü örtüyorum diyelim. Bloglarım var canlarım benim ama onlara da şöyle sıkıldım böyle bunaldım demek istemiyordum baktım Eşref’le bile konuşamıyorum dökeyim içimi dedim de yazıyorum işte böyle mal mal. Ne ilgi çekiciliği var şimdi bu yazının? Hiç!

Bir de sınav zamanı ya daha da sıkılıyor canım. Düşünüyorum sürekli şimdi İstanbul dışı kazansam gidemiycem bu belli bir şey. Götüm yemiyor gidip orda iş bulacan da kirada oturacan da ya da yurt parası verecen de bilmem ne. İstanbul’da kalmam lazım yani burası kesin anadan babadan hayır yok hoş olsa da Eşref’i bırakıp gidemem zaten, onun da yollayacağını sanmıyorum. Bir kaç gündür şu puan çevirilerine falan bakıyorum ilk sınavın netini cartını curtunu giriyorsun sonra ikincisinin tahmini netlerini giriyorsun sana puanını söylüyor vesaire. İkinci sınav aşamasında iki sınava girecektim biri bitti çok da parlak geçmedi ikincisinden de çok büyük umutlarım yok ortalama puanıma bakıyorum sonra tahmini üniversite taban puanlarına bakıyorum benim tahmini puanım bir türlü 330lara gelemedi hep 320lerde,310larda herifler 400 puan falan diyor daha da sıkılıyor içim. Açık öğretime gireyim en azından diplomam olsun çalışırım o arada da falan diyorum onda da nasıl sıkılıyor içim nasıl sıkılıyor. 14 yaşımdan beri önüme koyduğum bir hedef var; Sinema Televizyon okuycam. Öyle puanı düşük, iletişim fakültesi işte lan diye değil hakkatten ideal olduğu için okumak istiyorum yani ama naaah! Üniversiteye girsem ki İstanbul’da olmak zorunda olduğunu daha önce de belirtmiştim çalışamıycam edemiycem para yok, çalışsam o iş anca beni geçindirir ben Eşref’in yerine geçecem de –evde maddi olarak- o askere gidecek de gelecek… Peeh! Hem üniversiteye gidip hem çalışıp bunu yapamam gibi sanki di mi? Di!

Sonra aq dertlerime bak diyorum daha da dertleniyorum. Şimdi sorsanız benim anam babam benim için herşeyi yapmış süper ebeveyinlerdir yani onlara sorsanız öyledir kesin, saçlarını süpürge etmişlerdir, bütün hayatlarını bana adamışlardır, ellerinden geleni arkalarına koymamışlardır da ben bokumdur ondan böyle olmuştur. Haaasssiktiriniz lütfen (Kibarım ben) En çok buna kızıyorum evet yani annemi siktir ettim zaten onun hali tavrı belli alıştım, koymuyo artık. Kalkıp bu kız üniversiteye gidecek de hangi parayla gidecek, harcı nasıl yatıracak, o kadar kitap alması lazım neyle alacak, şehir dışında kazanırsa neyine güvenip gidecek ona demesini beklemiyorum, demez. Babamın hali tavrı koydu bana “18’ini geçtin yasal yaptırımımız yok” çekip silmesi koydu. Ulan adam demez mi bu kız elin herifinin yanında kalıyor kim bu dallama falan diye bir merak eder en azından. Ne yapıyor ne ediyor diye bir merak eder. Herif karının koynundan, iki çocuğundan vakit bulsa kesin sorar ya o sorumluluklarının bilincinde biridir. Kesin! Ölsem haberleri olmayacak, olsa da iki gün sonra dönerler hayatlarına zaten yaşarken siklemeyeni öldüğünde kim taksın?Sonra da yazdı mı yazdı oluyor gelen geçen “Ayıp etmişsin” diyor, ederim aga! Maddiyatı geçtim maneviyat sıfır.

Başka ne var canımı sıkan… Heh! Ya bu Eşref’e de sinir oluyorum hiç demiyor ki kız bütün gün evde, sıkılıyor işte bi dışarı çıkarayım ya da eve gelirken bir şey alayım falan ya insan 4 ayda bir hediye almaz mı canım böyle yersiz yersiz. Bi de gelip “Bütün gün oturuyosun zaten şurayı topla” demiyor mu çakasım geliyor ağzının ortasına. Bi de geçen bir sofra kurdu beyfendi sofraya bak ama yere gazete serecek iki köfte kızartıp getirecek, salatayı annesi yapmıştı zaten onu koyacak sofraya, iki ekmek bir kola bu yani. Ben o sırada sınavdan çıkmıştım cevaplara bakıyordum kaç net var vs diye gelmiş onun lafını yapıyor bana “Hep ben yapıyorum” diyor zaten gelmesine yakın kolayı buzluğa atan, geldiğinde kapılarda karşılayan, açsa hemen yemeğı ısıtıp koyan -ki o gelene kadar da yemek yemem ki birlikte yiyelim- ben değilim bir gün sofra kurmuş kalkıp hep ben yapıyorum diyor. Bir de halı saha maçında sakatladı bu ayağını o günden beri hergün merhemle ovuyorum artık kollarım koptu ben güçsüz insanım yine de yaranamıyorum adama. Anca kalksın “Fil gibi oldun, hayvan gibi şiştin, yakında sen de böyle olursun –TV’deki koca götlü teyzeleri gösteriyor bu arada- desin. Pislik lan bu! Tamam öküz gibi şiştim farkındayım da kendimden nefret edecek hale getirme beni be.

Hakkını yemeyeyim bunların dışında iyidir “Kurban olurum sana” falan der cilveleşiriz falan ama yaptığı herşey batıyor artık bana mesela. Bütün gün evdeyim vahşileştim her boktan kavga çıkarıyorum benim kavgam da öyle yeri göğü inletmez susar otururum, pis pis bakarım, ne var dediğinde terslerim falan. Baktığında bir şey yok, doğru ama sıkıntıdan vahşileştim kavga etmek istiyorum, kavga ederek sinir stres atmak istiyorum. Ulan konuşacak, yüzyüze dertleşecek kimse yok sinirden kendimi sikicek hale gelmişim hala ne var ne var yok aq bişey öff daraldım gene bak anlattıkça sinirim bozuldu.